Unikalna maoryska jednostka epoki klasycznej walcząca w zwarciu. Sąsiadujące jednostki wroga otrzymują karę -5 do siły bojowej. Jest w stanie wznosić unikalne ulepszenie: pa.

Maoryskie słowo toa oznacza po prostu wojownika, gdy jest używane jako rzeczownik, oraz „wygrywać”, gdy stosuje się je jako czasownik. Pojęcie utu oznacza zaś konieczność proporcjonalnego równoważenia zachowań – czyny pozytywne należy wynagradzać, a negatywne karać. Maorysi stosowali gradację w przypadku reakcji na krzywdy, od najazdu po brutalną przemoc fizyczną. Niewłaściwa reakcja przywódcy mogła doprowadzić do utraty many. Europejscy obserwatorzy byli pod wielkim wrażeniem (można by nawet powiedzieć, że byli przerażeni) ogromnej siły i energii toa, których napotkali.

Toa posługiwali się charakterystyczną bronią. Przypominające włócznię taiaha tworzono z twardego drewna. Jeden koniec był lekko spłaszczony (zwano go ate), a poniżej uchwytu znajdował się ostro zakończony element służący do zadawania ran kłutych. Broni tej używano podczas wero – tradycyjnego wyzwania na początku powitalnej ceremonii powhiri. Mniejsze, wykonane z zielonego kamienia przedmioty w kształcie łopatek zwano mere i wykorzystywano jako broń sieczną, którą przymocowywano do nadgarstków sznurem przechodzącym przez otwór w uchwycie. Mere były też obiektami ceremonialnymi, które stanowiły oznakę prestiżu właściciela, ponieważ ich wytwarzanie wymagało wielkiego wysiłku. Większe pałki zwane patu tworzono z twardego drewna, kamienia lub kości.

Na wzgórzach Maorysi tworzyli wytrzymałe forty zwane pa, które składały się z pokrytych tarasami zboczy chronionych skomplikowanym systemem palisad i wałów obejmujących wewnętrzny obszar z dostępem do słodkiej wody i magazynów żywności. Wprowadzenie broni palnej i nowoczesnej artylerii ostatecznie sprawiło, że ochrona zapewniana przez pa stała się niewystarczająca.

Obecnie toa są najbardziej znani z haki – przerażającego, energicznego rytuału łączącego śpiew i taniec, który stanowił niegdyś taniec wojenny. Pierwotnie haka służyła prezentowaniu wielkiej siły i umiejętności toa. Dziś wykonują ją mężczyźni i kobiety przy okazji wielu różnych wydarzeń, takich jak rozgrywki sportowe, oficjalne powitania czy śluby.