Nauka! Korea zwykle w każdej rozgrywce dominuje pod względem nauki, ale gdy na jej czele stoi Sejong, twoja nauka zmienia się w kulturę.

Rozgrywkę skupioną na nauce należy rozpocząć od opracowania technologii pisma oraz odblokowania kampusu i biblioteki. Podobnie jest w przypadku Sejonga, z tym że jego unikalna dzielnica seowon jest nawet potężniejsza od kampusu. Umiejętność „Trzy królestwa” daje jeszcze więcej nauki, kiedy umieścisz dzielnicę seowon w sąsiedztwie kopalni. Te potężne premie do nauki są przekształcane w kulturę za każdym razem, gdy przechodzisz z Sejongiem do następnej epoki. Korea jest cywilizacją predestynowaną do zwycięstwa naukowego.

Dynastia Joseon była jedną z największych i najdłużej trwających dynastii Korei. Podobnie Sejong należy do najbardziej produktywnych i słynnych władców tego imperium. Znany jest z budowy infrastruktury oraz wspierania nauki i życia artystycznego.

Koreańska dynastia Joseon (1392–1897) powstała w tym samym czasie, co dynastia Ming. W chaosie wojen sukcesyjnych Mingów ze zdominowaną przez Mongołów dynastią Yuan toczyły się w Korei podobne konflikty, ponieważ buntujący się Mingowie wezwali koreańskich sojuszników do przejęcia władzy w opanowanych przez Yuanów regionach półwyspu. Wyczuwając osłabienie obu chińskich dynastii, generał, któremu powierzono to zadanie, zbuntował się i przejął władzę dla siebie, nadając swemu nowemu królestwu nazwę Joseon (pośmiertnie otrzymał imię Taejo). Oczywiście pogłębiło to niepokój panujący w regionie – niepokój, któremu kres położyła dopiero sukcesja syna Taejonga, Sejonga (1418-1450).

Rządy Sejonga były głęboko inspirowane konfucjanizmem – co nie powinno zaskakiwać, biorąc pod uwagę nacisk kładziony przez Konfucjusza na stabilne, mądre rządy. W tym celu Sejong wprowadził stypendia dla konfucjańskich studentów i – co najważniejsze – sponsorował państwowych uczonych, którzy stworzyli nowy alfabet, hangul. Wcześniej do zapisu koreańskich słów używano chińskich znaków, ale pismo to nie przystawało do koreańskiego języka (ten, podobnie jak japoński, znajdował się pod wpływem pisma chińskiego, ale występują w nim fonemy i połączenia dźwięków, które trudno oddać za pomocą opartego na znakach chińskiego systemu pisma). Przyjęcie nowego pisma było decyzją kontrowersyjną – bardziej konserwatywni uczeni uważali, że doprowadzi to do spadku poziomu edukacji i wiedzy – ale nowy system zapisu przyjął się i jest używany do dziś.

Panowanie Sejonga miało też swoje ciemniejsze strony. Za jego rządów doszło do tłumienia islamu i buddyzmu w Korei. Wyznawcy tego pierwszego byli obecni w Korei w niewielkiej liczbie od czasu kontaktu z Abbasydami w IX wieku, a ten drugi zawsze był ważny, ale kolidował z konfucjańskimi ideami: buddyzm podkreśla rolę braku przywiązania i indywidualnego oświecenia, podczas gdy konfucjanizm kładzie nacisk na odpowiedzialność wobec rodziny i służbę państwu.

W ramach rozwijania edukacji Sejong zlecił również badania naukowe, spośród których wyróżniają się prace nad bronią wykorzystującą proch strzelniczy oraz teksty dotyczące rolnictwa. Zmniejszył podatki rolników, a nawet wprowadził urlop macierzyński dla koreańskich nobi – osób, które zaprzedały się w niewolę, aby uniknąć długów. Inne ważne osiągnięcia Sejonga to standaryzacja waluty oraz założenie Komnaty Godnych – królewskiej akademii skupiającej najtęższe umysły wybrane przez króla. Odpowiadały one za naukowe i kulturowe osiągnięcia Korei, wśród których oprócz alfabetu hangul była też prasa drukarska, deszczomierz oraz inne praktyczne i innowacyjne wynalazki.

W sprawach zagranicznych Joseon był trybutariuszem zależnym od dynastii Ming. Jest to zaskakujące, biorąc pod uwagę jego buntownicze początki, ale dynastia Ming nie mogła sobie wtedy pozwolić na chowanie urazy. Trybutariuszem w systemie Ming było państwo, które płaciło władcom w Pekinie za ochronę przed zagrożeniami zewnętrznymi. Rozwiązanie to miało dodatkowy efekt promowania pokoju wśród trybutariuszy – Koreę dynastii Joseon i Japonię szogunatu Ashikaga łączyły ciepłe stosunki, ponieważ oba kraje uznawały nawzajem swój status. Sytuacja ta miała się diametralnie zmienić po upływie dwóch wieków wraz z uniezależnieniem się Japonii od dynastii Ming i pogrążeniem się jej w wewnętrzne konflikty epoki Sengoku.

Wobec tych, którzy nie należeli do systemu trybutarnego, Sejong był agresywny. Królestwo Joseon stawiało czoła mandżurskim krajom na północy – tym samym, które później stały się kolebką chińskiej dynastii Qing – oraz japońskim piratom z siedzibą na leżącej u zachodnich wybrzeży Japonii wyspie Tsushima (była ona celem nieudanej inwazji pod wodzą Mongołów w poprzednim pokoleniu i w tamtym czasie pozostawała pozbawionym prawa pograniczem). Wpływy Sejonga i sprytne umowy handlowe z lokalnym klanem So sprawiły, że najazdy piratów ustały.

Sejong zmarł z przyczyn naturalnych w 1450 r. i chociaż królewskiej sukcesji towarzyszyły spory, to zbudowana przezeń infrastruktura stanowiła podstawę stabilnego, zamożnego koreańskiego społeczeństwa, która zapewniła mu trwałość.