Czy chcesz zawrzeć umowę handlową z Anglią? Kontrolowanie handlu to sposób, by w Anglii zapanowała nowa epoka elżbietańska.

Anglia pod rządami Elżbiety powinna skupiać się na handlu i wielkich admirałach. Stocznia Marynarki Królewskiej zapewni ci dodatkowy ruch po morzu oraz punkty wielkiego admirała. Wykorzystaj ten dodatkowy ruch przy pomocy jednostki psów morskich, aby łupić wrogie szlaki handlowe i zyskiwać zwiększony łup dzięki cesze „Dziedzictwo Drake’a”. Po zdobyciu pierwszego wielkiego admirała otrzymasz 2 dodatkowe szlaki handlowe – użyj ich, by nawiązać połączenie z państwami-miastami, a szybko napełnią twój skarbiec.

Królowa Elżbieta I (1533-1603) cieszy się obecnie nieco większą sławą niż za swoich czasów. Położyła fundamenty pod przyszłe imperium brytyjskie, ale w jej czasach było ono tylko rozpaczliwą mozaiką kaprów i szpiegów działających w świecie zdominowanym przez inne mocarstwa.

Anglia Tudorów stanowi uosobienie okresu nowożytności. To tutaj zaczęły powstawać fundamenty dużej części współczesnego systemu światowego – chodzi o początki finansów, ubezpieczeń i inwestycji w salach Brytyjskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej, reformację oraz podwaliny monarchii absolutnej i demokratycznego parlamentaryzmu. Wszystko to ukształtowało się w okresie elżbietańskim pod rządami jednej z największych monarchiń w historii Anglii i świata.

XVI wiek uosabiał poprzedni porządek świata. Hiszpańskie i portugalskie imperia były u szczytu swej potęgi, ale szybko wydawały nawet niezwykłe bogactwa czerpane ze swoich kolonii w wojnach, które w dużej mierze dotyczyły królewskiej sukcesji, czyli kwestii mało interesujących dla zwykłych ludzi. Imperia dynastii Ming i Mogołów także znajdowały się w swoim szczytowym punkcie, a status ten zrodził poczucie fałszywego bezpieczeństwa w obliczu nadchodzącej burzy kolonialnego podboju. Anglia była deszczową, błotnistą skałą na skraju świata. Nikt nie przypuszczał, że stanie się imperium.

Królowa Elżbieta była córką Henryka VIII i jego nieszczęsnej drugiej żony, Anny Boleyn. Po śmierci Boleyn i unieważnieniu jej małżeństwa Elżbieta stała się dzieckiem z nieślubnego łoża – nie był to zapowiadający się dobrze początek. Sytuacja pogorszyła się jeszcze bardziej, gdy na tronie zasiadła katolicka Maria, a protestanckie sympatie Elżbiety okazały się zbyt dużym obciążeniem. Młoda przyszła królowa została uwięziona. Jednak Maria była chora i po jej śmierci Elżbieta zasiadła na niepewnym tronie w 1558 roku.

Początkowy okres panowania Elżbiety był najbardziej niepewny. Po dwunastu latach na tronie i braku oznak powrotu na łono Kościoła katolickiego papież ogłosił jej ekskomunikę, a spiski przeciwko jej życiu i rządom były coraz liczniejsze. W związku z tym Elżbieta zastosowała środki obronne: zwiększoną obecność marynarki wojennej, tajną policję skupioną wokół szpiega Francisa Walsinghama i ciągły flirt z projektami poślubienia katolickiego monarchy. Ale zagrożenia nie zawsze są tak subtelne. Po dziesięcioleciach nękania przez angielskich kaprów i po rebelii holenderskich protestantów przeciw hiszpańskim rządom Anglia w 1585 roku rozpoczęła wojnę z Hiszpanią. Ta wysłała ku angielskim brzegom swoją słynną armadę – było to nie lada zagrożenie, ponieważ lata 80. XVI wieku były okresem szczytowej potęgi hiszpańskiego imperium.

Klęska armady miała dać początek „drewnianemu murowi” Anglii oraz jej panowaniu na morzach przez kolejne wieki. Do zwycięstwa nie przyczyniła się jedna wielka bitwa, a raczej seria nękających hiszpańskie okręty ataków. Brawurowe użycie nasączonych olejem łodzi podpalających tudzież szczęśliwy sztorm przyczyniły się do dużych strat po stronie Hiszpanii.

Elżbieta wiedziała, że jej pozycja jest niepewna. Już wcześniej królowa zaogniła stosunki z siłami katolickimi, dlatego ograniczyła wagę jawnej symboliki protestanckiej, posuwając się nawet do wypędzenia purytanów (którzy później trafili do angielskich kolonii w Ameryce Północnej). Ponadto odrzucała wszystkie propozycje matrymonialne, czego powody – czy to osobiste skłonności, czy też obawy przed zbytnim politycznym uzależnieniem od męża – pozostają źródłem historycznych spekulacji. Z tej też przyczyny została nazwana „Virgin Queen” („Królową Dziewicą”), a jej osada w Ameryce Północnej: „Wirginią”.

Pod pewnym względem wykazała się jednak małą ostrożnością. Ludność Irlandii była bardzo katolicka i źle znosiła zwierzchnictwo angielskich monarchów. Elżbieta nadawała ziemię i tytuły lojalnym angielskim poddanym, a obszary, które się jej przeciwstawiały, wypalała.

Jej rządy w późniejszym okresie życia nie mogły dorównać wczesnym latom. Gdy odeszli kluczowi dworzanie, panowaniu Elżbiety zaczęli szkodzić karierowicze pragnący zyskać potężne monopole handlowe. Monopole te okazały się znaczące – choć czasem szkodliwe – dla poddanych zarówno w Anglii, jak i poza jej granicami. To w tym okresie swój początek miały wielkie angielskie kampanie handlowe. Chociaż Elżbieta nigdy nie doczekała się założenia Wirginii, podejmowała jednak próby utworzenia kolonii w Ameryce Północnej – właśnie za rządów tej władczyni powstała skazana na zagładę osada Roanoke.

Elżbietańskie życie literackie pozostało z nami do dziś, przede wszystkim w osobach Szekspira i Marlowe'a, którzy zapoczątkowali rozkwit angielskiej sztuki i kultury.

Elżbieta zmarła w 1603 roku po 44 latach na tronie. Jednak Anglia, której królowa położyła podwaliny, nie odeszła i miała zdominować świat w kolejnych wiekach.